سلامی به سفيدی سپيده صبح......

صـفـا آوردی به خانه دلــم. حالا که آمدی چترت را ببند در ايوان اين خانه چيزی جز مهربــانی نمی بـارد

عــشــق یــعــنــی :

تـــو دمــای مــنــفــی بــیــســت درجــه کــاپــشــنــتــو دربــیــاری بــنــدازی رو عــشــقــتــــ .....

ایــنــقــد از ایــن حـــرکـــتــــ خــوشــم مــیــاد کــه نــگــو ...

از دیگران بپرسید

یک شب چند روز طول می کشد

مطمئن باشید آنهایی که به شما میخندند

آدمهای تنهایی نیستند....

عطر ها 

بی رحم ترین عنصر زمین اند

بی آنکه بخواهی

میبرنت تا قعر خاطراتی که برای فراموشیشان

تا پای غرور جنگیدی......

تنها بی هوایی

آدم را خفه نمی کند

گاهی هوایی شدن

آرام آرام 

خاموشت میکند....

هی میگن محکم باش!!! محکم

هر قدر هم که محکم باشی ، یک نقطه ،

یک لبخند ، یک نگاه ،... یک عطر آشنا ، 

یک صدا ، یک یاد

از درون داغونت میکنه هر قدر هم که محکم باشی...

سر میز شام یادت که میفتم بغض میکنم

اشک در چشمانم حلقه میزند و همه با تعجب نگاهم میکنند

لبخندی میزنم و میگویم:

چقدر داغ بود!

آدم که غمگین میشود

خودش را جدا میکند از جمع

که مبادا آسیبی به خوشی های دیگران بزند

مورد فراموشی قرار بگیرد

و تنها و تنهاتر میشود...

آنچنان از تنهایی خود غرق میشود...

که دیگر باهیچ تلنگری بر نمیخیزد

و این آغاز تلخ یک پایان است

آهستــــــــــه بیـــــــــا!

چیزی هم ننویــــس

نظــــر هـــــم نگــــــذار

همان که بخوانی بـــس است

من به بــی محلـــی آدمهـــا عــــادت دارم...