نيمکت های پارک دو نفره اند

بی خيال.......روی چمن می شينم.

برای بعضی دردها نه ميتوان گريه کرد

نه ميتوان فرياد زد

فقط ميتوان نگاه کرد و بی صدا شکست......

گاهی تنهایی ام آنقدر عميق است

که در آسمان هم احساس می کنم در قفسم

مرداب به رود گفت : چه کردی که اينقدر زلالی؟

رود گفت : گذشتم!!!!!!!!!!

درد من حصار برکه نيست،

درد من زيستن با ماهيانی است که فکر دريا به ذهنشان خطور نکرده!

آدمی غرورش را خيلی زياد شايد بيشتر از تمام داشته هايش دوست می دارد

حالا ببين اگر خودش غرورش را به خاطر تو ناديده بگيرد

چقدر دوستت دارد و اين را بفهم آدميزاد!

جلد گرفته ام عشقم را با خيال و خاطره ،

مبادا که تا بخورد حتی گوشه ی احساسم زير دست اين همه تنهايی!

می دانی تنهايی کجايش درد دارد؟!

انکارش!!

آنکه می رود نمی فهمد

اما آنکه بدرقه می کند خوب می داند کاسه آب معجزه نمی کند.....

جا گذاشته ام دلی هرکه يافت مژدگانی اش

تمام زندگی ام.

ديشب تمام خاطرات با تو بودن را دور ريختم

و امروز

هر چه می گردم خودم را پيدا نمی کنم..........